Al mijn hele leven woon ik in Breda. Al vaak kwam ik langs de Kom-Eet gefietst, gewandeld of gereden. De naam van de zaak vond ik altijd erg knus. Een soort van net-niet-woordgrap met knipoog naar de aangrenzende straat, de Komeetstraat. Frietjes haalden we meestal op een ander adres of koklief bakte ze zelf. Tot we tijdens een etentje met onze vrienden in de straat ineens hoorden dat the-frietplace-to-be toch echt de Kom-Eet was. Maar hé, dat was toch zeker 700 meter verder dan ons huidige frietkot. Toch bleef het knagen. Dit moest uitgezocht worden. Echt goede friet is het omweggetje echt wel waard. Een paar simpele zoekwoorden boden uitkomst: “Beste friet nederland”. Al snel ontdekte ik dat het AD dit jaar een heuse fritestest had. En wie prijkte daar op een prachtige derde plek? De Kom-Eet! Of vanaf nu: onze Kom-Eet. Op hun website vond ik dit geweldige én knusse filmpje.
Uiteraard friet gehaald bij de Kom-Eet en ter plekke bijgekletst met mijn vrienden uit de straat die hier nog altijd hun frieten halen. Goede frieten. Omfietsfrieten. Ambachtelijk gesneden van verse bintjes en gebakken in verantwoorde olie. Lekker, heel erg lekker. Beetje knisperig, maar ook zacht. Aan de dikke kant, waardoor ze per gram ook minder vet bevatten. Want hoe dunner de friet, hoe meer oppervlak om olie op te nemen. Of de mayo er ook goed is, weet ik niet. Aangezien ik echte en liefst Belgische mayo zeer waardeer, heb ik die gewoon standaard in de koelkast. Misschien moet ik ze de volgende keer aan de mayotest onderwerpen, want als ik iets erg vind dan is het wel een snackbareigenaar die frietsaus gebruikt in plaats van mayo en dan zonder te knipperen beweert dat het hetzelfde is. Maar ik weet bijna zeker dat Sjors het verschil wel weet.
Lees ook:Dé foodtrends voor 2013?
Lees ook:Genoeg te proeven dit weekend
Lees ook:Texel Culinair: Proeven op sien Tessels
Lees ook:De Koffie Top 100
Lees ook:De fruitige oliebol van Mathijs Vrieze